Na regen komt zonneschijn

Na het bezoek aan het internetcafé in Zahara de la Sierra is het zowaar een paar uurtjes droog. Ik maak snel een paar foto´s in het dorp en ga daarna weer in het hotel eten. Als aperitief tracteer ik me op een halve portie Jamon Iberico. Heerlijk.
Ik praat er wat met 2 engelse dames die geacht worden hier te wandelen maar dat net als ik maar vergeten. Morgen is het volgens de tv nog steeds slecht weer; de dames gaan dan 14km lopen naar Grazalema. Ik denk erover morgen een taxi te bestellen om een eind verder te komen.
Lekker gegeten met een heerlijke fles witte wijn uit de Cádiz streek.

Donderdag 10 april Zahara de la Sierra - Jimena de la Frontera (per taxi)

´s Nachts heeft het weer veel geregend, gestormd en door een hele harde onweersklap viel in de kamer de electriciteit uit. De noodverlichting ging branden en dat gaf zoveel licht dat je er een boek bij kon lezen.
Bij het ontbijt, het regent lustig door, gevraagd of ze naar de prijs van een taxi willen informeren. Naar Grazalema € 50, naar Jimena de la Frontera € 80. Ik kies voor het laatste, ik zit dan meteen weer op mijn schema. Om kwart voor 12 komt de taxi; hij neemt ook de bagage van de engelse dames mee naar Grazalema.
Aardige man, we praten wat over het dorpsleven. Antonio van Bar Nuevo is nog wel eigenaar, maar heeft nu ook een restaurant onderaan het dorp waar hij tegenwoordig altijd is. We rijden er langs; had ik dat maar eerder geweten.
Zo kom ik er ook achter dat de jonge man en de jonge vrouw van Hostal Los Tadeos geen stel vormen, zoals ik dacht, maar gewoon broer en zus zijn. En de vader van de 2 kleine kinderen is met de noorderzon vertrokken, zo vertelt de taxista grijnzend.
En het is moeder, die daar zo lekker kookt. Zo hoor je nog eens wat.
Ik kan me met mijn spaans aardig redden gedurende de bijna 2 uur durende rit door een prachtig landschap. Onderweg vaak regen dan weer een felle opklaring. Alles bij elkaar een goed besluit om vandaag nog maar niet te fietsen en dit stuk met de taxi te doen.
Ik word afgezet bij het hostal. De baas komt net naar buiten. Ik vraag naar een kamer en zonder te antwoorden pakt hij mijn IKEA tas met daarin alle fietstassen van me over. De kamer die me wordt toegewezen is niet groot, de badkamer slaat alle records. Wint deze reis ongetwijfeld de prijs voor "Hoe zet ik zoveel mogelijk neer op een zo klein mogelijk oppervlak". Hoe hebben ze het bedacht! Je moet hier op de wc gaan zitten om aan de wastafel je handen te wassen.
Ik heb al weer heel wat badjes gezien, waar Jacques nog heerlijk in zou gaan badderen, dit "bad" zou zelfs hém te klein zijn geweest.
Ik ben bij het inchecken meteen door de baas uitgenodigd voor het middagmaal. Uit het dagmenu kies ik linzensoep, halve kip met ijs toe vergezeld door een fles wijn. Het smaakt me prima na zo´n autorit.
Ja, en daarna maar wat lezen, MP3 luisteren, sudokuutje oplossen en wachten op de volgende maaltijd. Want in dit gehucht is echt helemaal niets te beleven.
Om half tien mag ik dan eindelijk weer naar de eetzaal. Uit het dagmenu, dat heel uitgebreid is en steeds door de baas wordt opgelepeld, kies ik dit keer een ensalada mixta en wat stukjes gegrilld varkensvlees. Weer ijs toe.
De baas, een wat norse man, weet dat hij goed kan koken. De tent zit niet voor niets goed vol. Zijn vrouw helpt wel wat en ook een jongere man loopt wat onbestemd rond, maar verder is alles afhankelijk van de baas.
Na het toetje nog even voetballen. Getafe-Bayern München dit keer. Als ik begin te kijken heeft Getafe de zaak volledig onder controle; 1-0. In de laatste minuut maken de duitsers toch nog gelijk. Al heel snel in de verlenging 2 doelpunten voor de spanjaard. Halverwege de 2e helft van de verlenging wordt het 3-2 en ja hoor in de aller-allerlaatste minuut van de verlenging 3-3. De duitsers gaan door. Ik zeg maar snel dat ik uit Holland kom en dat die duitsers dat altijd doen zo in de laatste minuut.
Al met al toch nog een heel spannend slot van deze wel erg saaie dag.

Vrijdag 11 april Jimena de la Frontera - La Linéa de la Concepción 60 km

Ik word om 9 uur wakker. Buiten schijnt de zon!!! Eindelijk ik kan weer verder fietsen. Snel kleed ik me aan. Ik heb er weer zin in.
Na het ontbijt rijd ik in één grote afdaling naar La Linéa de la Concepción. Ik rijd door een groen heuvelachtig landschap. Het lijkt eerder Engeland dan Spanje, the rolling country. Niet zo gek, ik ga tenslotte richting Gibraltar en dat het hier zo groen is dat snap ik ook na de laatste 2 dagen.
In la Linéa drop ik de bagage in Hostal Carlos, een sjofele tent. Alleen met mijn stuurtas op de fiets ga ik richting Gibraltar.
Twee keer moet ik mijn paspoort laten zien. Vervolgens dwars de landingsbaan van het vliegveld over. Een raar idee, hoewel ik niet de indruk heb dat er hier vaak iets landt.
Ik ben al eens eerder in Gibraltar geweest. Met de auto en doordat de plaats eigenlijk één grote file van auto´s is, heb ik toen amper iets van gezien.
Nu wil ik toch wel de apen zien op de rots. Er gaat een kabelbaan naar boven.
Als ik daar aankom, blijkt het ding niet te gaan vanwege teveel wind. Wel staan er busjes klaar, waar je voor € 25 p.p.
mee naar boven kunt.
Ik kijk nog eens goed naar de muur die voor me oprijst. Zie heel hoog mannen aan het werk, hangend aan de rotswand en zie ook waar heel hoog de kabelbaan eindigt.
Maar ik heb de laatste dagen ook amper geklommen, dus daar ga ik.
En na een half uur heb ik de € 25 verdiend en sta ik tussen de apen. Prachtig. Diep onder me het beginstation van de kabelbaan. Zo zonder al die bagage viel het ontzettend mee.
Ik maak wat foto´s en filmpjes en daal weer af downtown waar ik nu op het terras van een engelse pub dit verhaal zit te schrijven. Vlak naast een mooie rode engelse brievenbus, een echte Bobby loopt aan de overkant en ik heb net een club sandwich en een half a pint voor me neergezet gekregen. Enjoy it zei de serveerster. En dat doe ik want het is erg lekker.
Ik stap weer op de fiets en waar ik vorige keer wel een uur in de file heb gestaan om Spanje in te mogen, scheur ik nu binnen een paar minuten voorbij al die auto´s. Ik knik vriendelijk naar de douanebeambten en ze knikken vriendelijk terug.

Lieve mensen, ik ben weer bij. Fijn om al die reacties weer te ontvangen.
Ik ben nu 2,5 week onderweg, over 2 weken komt Coby me gezelschap houden. Ik kijk er naar uit.

Veel liefs, Ton