de Levante, een harde oostenwind

zaterdag 12 april vervolg

Nadat ik mijn verslag heb bijgewerkt vraag ik de man van het café of ik ook filmpjes en foto´s op kan sturen. Geen probleem. De video´s komen al snel op mijn scherm; de foto´s niet. Ik loop maar eens naar hem toe. Nee het lukt niet, er staat niets op. Dat kan niet, zeg ik, ik heb ze net nog gezien.
Op het scherm van de camera verschijnt de vraag of het geheugenkaartje geformatteerd moet worden. Ik voel nattigheid en neem alles gauw van hem terug.
Twee jaar geleden raakte ik door mijn eigen fout de helft van de foto´s kwijt, het zal toch niet zo zijn dat ik door andermans fout ze weer verspeel? Vanaf nu maar een ander kaartje gebruiken en hopen dat er van het ene in Nedrland nog wat af te halen is.
Ondanks de malheur eet ik nog wel wat lekkere dingen in een piepklein barretje. Tarifa heeft er heel wat enhet dan ook een gezellige drukte in de smalle straatjes. Om 12 uur hou ik het voor gezien.

Zondag 13 april Tarifa-Barbate 56 km

In mijn hotelkamer bleek het toch tamelijk lawaaierig te zijn. Geen auto´s of brommers maar erg harde stemmen. Om 9 uur sta ik na wat minder slaap dan gebruikelijk op. Lekker ontbijtje en ik maak voor de zekerheid nog maar wat foto´s van Tarifa en de overkant.
Op pad. Eerst een stukje vlak langs de zee. Veel hotels en campings voor windsurfers, waarvoor het hier het paradijs moet zijn. Op dit vroege uur op zondag zie ik ze nog niet. Er staat trouwens amper wind.
Het is hier allemaal heel kleinschalig. Grote borden langs de weg dat men hier geen snelweg wil. Ikkan me dat wel voorstellen. Of het tegen te houden is? Verderop in de richting van Cádiz staat die snelweg al op de kaart ingetekend. En of de Spanjaarden wat van de volgebouwde Costa del Sol geleerd hebben? Ik heb zo mijn twijfels.
De weg gaat ondertussen weer wat het binnenland in. Ik rijd door een mooie vallei. De bermen staan volop in bloei door de regen van de afgelopen dagen. In de kranten lees ik dat er net zoveel gevallen is als in de laatste 6 maanden.
En ik zie de kleine witte reiger weer, die ik twee jaar geleden ook al tegenkwam. Neef Roy determineerde het beestje toen voor me. Veel roofvogels en ooievaars in de lucht.
Na 30 km verlaat ik de N340. Ik ga linksaf richting Zahara de los Atunes. Lekker weer eens zonder die langszoevende auto´s.
In Zahara is het de hoogste tijd voor een café Americano en daarna nog een. Het is heerlijk weer. Vlak voor Barbate zie ik mijn kans schoon: even een paar uurtjes naar het strand. Bijkleuren, ik moet niet teveel op een wielrenner gaan lijken.
Het is prima toeven op mijn priv´strand. Raap er nog wat mooie schelpen voor de collectie thuis.
En dan tegen zessen maar eens een kamer zoeken in Barbate. Eigenlijk is het Barbate de Franco, omdat die hier bij het begin van de burgeroorlog aan land kwam vanuit Marokko. Maar over Franco wordt in het hedendaagse Spanje niet meer zoveel gesproken en daarom is zijn naam verdwenen.
Het beoogde hotel in Barbate vlakbij zee blijkt vol te zijn. Allemaal militairen zegt de man. Hij verwijst me naar hotels bij de ingang van het dorp.
Het biertje aan de boulevard laat ik me echter niet ontnemen en daar zit ik nu dit verhaal te schrijven.
Het is er heerlijk zo in het zonnetje. Een gezellige drukte van Spanjaarden, toeristen zijn hier niet. Ja, toch wel, een Duits stel komt eens vragen waar ik zoal met de fiets geweest ben. Ik vertel ze het e.e.a. en ze zijn onder de indruk.
Nog maar een biertje, het zijn kleine glazen. In de verte zie ik de Cabo de Trafalgar liggen (de Slag bij Trafalgar die begin 1800 door lord Nelson gewonnen werd - lagere school).
Tot slot nog voordat ik een hotel ga zoeken, het is 8 uur. Mijn reisgids zegt over Barbate: "Heeft cultureel gezien weinig te bieden, maar trekt vooral liefhebbers van visgerechten en schotels met schaal- en schelpdieren".
Ik ben benieuwd.

Maandag 14 april Barbate-Conil de la Frontera 30km

In het hotel had ik gisteravond gevraagd waar je goed vis kon eten. Ik kreeg een kaartje van een restaurant aan de Paseo Maritimo. Ook een kaartje van het hotel met de vraag of ik dat daar wilde overhandigen.
Ach, we zijn hier op de wereld om elkaar.....
Prima gegeten. Gambas a la plancha en Salmonetas. Lekkere ensalada erbij en de heerlijke witte wijn uit de Cádiz-streek. Ik had het weer goed.
Vanmorgen om 9.15 wakker heworden door bouwvakkerslawaai in de straat. Ik was snel op orde. Was namelijk in een hotel terechtgekomen, waar ik een invalidenkamer kreeg toegewezen. Was zo groot dat de fiets meekon. Ik reed hem met tassen en al zo de kamer in. De douche in had ook nog gekund, zo groot was het er. De tassen hoefden niet eens van de fiets af. Perfect.
Na ontbijt richting Conil de la Frontera. Even buiten Barbate een gemeen klimmetje en ik zit bovenop de Cabo de Trafalgar. Het is prachtig hier. Tien kilometer fiets ik tussen de parasol-dennen. Het is maandag, de rust in dit land is weergekeerd.
Af en toe een doorkijkje naar zee. En als ik terugkijk naar Barbate zie ik daar in slagorde de Spaanse Armada in zee liggen. Vandaar de militairen in dat hotel gisteren, geen matrozen denk ik.
Bezoekje gebracht aan de vuurtoren van Trafalgar en dan naar Conil.
Kamer genomen in Hostal Al Andaluz voor 2 nachten. Prima. Wat shirts en een broek afgegeven voor de was en dan een paar uurtjes naar het strand.
Nu zit ik dit te schrijven aan de boulevard. Het is inmiddels 8 uur, nog steeds heerlijk. Ik reken af. Drie biertjes en een bord gemengde noten. € 4,60 Waar vind je dit nog? Niet in Scheveningen.
Bel nog even met Coby. Fijn om haar stem weer even te horen.
In het hotel blijkt de douche allerlei sproeiers te hebben. Valt in de praktijk danig tegen. De gewone douchekop is toch het beste.
Bij de receptie zit inmiddels een wat oudere man. Ik vraag hem waar je lekker vis kunt eten. Hij verwijst me naar Bar Los Hermanos aan het einde van de straat en anders moet ik aan de boulevard zijn. Ik geef hem een schouderklopje. Neem hun gewoonte ook maar over en het voelt goed.
De Gebroeders zijn gesloten dus op naar de Avenida de la Playa. Bij dezelfde tent van vanmiddag Casa Manolo eet ik lekkere ensalada en opnieuw een portie Gambas dit keer met een beetje mayonaisse.
De zwangere huiskat zit naast me en pikt een graantje mee. Tine zou hier goed werk kunnen verrichten.
Ik vraag de ober de weg terug naar het hotel; vanmiddag met de fiets heb ik heel Conil gezien en dat is toch nog behoorlijk groot. En ik vanavond liep ik aardig om. Alles lijkt hier op elkaar. Alle huizen zijn wit in ieder geval.
Met zijn aanwijzigingen is het een fluitje van een cent. Met 5 minuten ben ik er.

Dinsdag 15 maart Conil dl Fta rustdag.

Uitstekend geslapen. Word pas om half 10 wakker. Als ik naar buiten wil gaan zegt het meisje van de receptie dat het erg waait. Ik had er binnen niks van gemerkt en het was ook niet voospeld. De Levante, een harde oostenwind en dat nou precies op mijn rustdag.
Ik heb het hotel al voor 2 nachten geboekt dus ik zal me hier vandaag zonder strand moeten zien te vermaken. Uit de wind is het prima, een terras is snel gevonden. Een nieuw boek, de Pianoman van Bernlef, het boekenweekgeschenk.
Straks nog even naar een internetcafé.....
Tot de volgende keer