Weer thuis

Woensdag 23 april Tavira-Faro 43 km

Ik heb op de kaart een route uitgestippeld via witte weggetjes. Het is af en toe even zoeken en goed opletten. Dit zijn de weggetjes die ik in Spanje niet meer kon vinden. Heerlijk om zo te fietsen. Ik drink koffie in Moncarapacho. De plaatsjes zijn veel eenvoudiger dan in Spanje. De huizen minder wit, een beetje verveloos. De mooie kerk van Estoi zou best eens een likje verf mogen hebben.
De laatste 10km daal ik licht af naar Faro. Fiets door de binnenstad en ga daarna naar het hotel dichtbij de luchthaven dat ik pas voor morgen gereserveerd heb. Maar een nachtje extra is geen probleem voor ze. Luxe tent.
Vanavond vrijgezellenavond met voetbal Barcelona-Manchester United. Ik kom er trouwens nu pas achter dat ik de klok een uurtje terug moet zetten. Is ook wel zo prettig als ik Coby morgen ga afhalen.

Donderdag 24 april Faro (stranddag)

La Praia de Faro is richting vliegveld. Twee km van het hotel ben ik daar al, nog 3 km verder en ik heb een uitstekende plek gevonden voor een heerlijk stranddagje. De vliegtuigen (het zijn er niet zoveel) komen bijna boven mijn hoofd overvliegen.
Het wordt een dagje helemaal niets doen. Beetje muziek luisteren en meezingen, het Portugese taalboekje doornemen, ik vind een paar mooie exemplaren voor de schelpencollectie. Het zijn grote, hele dikke schelpen; in de branding hoor je ze tegen elkaar knallen. Je moet zo'n ding niet tegen je hoofd krijgen. Af en toe komen er wat wandelaars langs. Tot twee keer toe tonen Portugese mannen belangstelling voor mijn afgetrainde lichaam.
Ja, daarmee is de stranddag wel beschreven.
Om half zes pak ik de boel in en om kwart voor zes zit ik bij het strandtentje van de ochtendkoffie aan de pils. Het worden de laatste biertjes in mijn eentje.
Ht is me weer heel goed bevallen de afgelopen ruim 4 weken. Iedere ochtend vol goed moed weer op het fietsje op weg naar het weliswaar niet altijd onbekende, maar wel om dat per fiets te doen.
Het is kwart over zes. Ik ga afrekenen en naar het vliegveld. Gek idee dat Coby nu misschien ergens boven Lissabon in de lucht zweeft. Ze moet maar snel weer naar beneden komen.
Bij het begin van de startbaan komen er net 6 straaljagers in formatie overvliegen om vervolgens een voor een te landen. Er staan veel mensen te kijken, de vliegtuigen komen heel laag over. Tussen 2 straaljagers door vliegt een ooievaar dwars over de landingsbaan. Iedereen houdt zijn adem in, alles gaat goed.
Coby landt op de afgesproken tijd en 20 minuten later loopt ze op me af. Heerlijk om haar weer te zien en haar in mijn armen te nemen. Na ruim 4 weken, we zijn allebei geroerd.
De fiets snel in elkaar gezet, Coby kleedt zich om. Om 8 uur is alles klaar. Ik stel voor om aan zee wat te gaan eten in het plaatsje waar ik de hele dag was.
We vinden een leuk restaurantje, waar we nog buiten kunnen eten, met uitzicht op de lagune. Lekkere witte wijn bij een prachtige rode avondzon. We krijgen schelpjes op een gasbrandertje; als ze opengaan kun je ze opeten. Leuke bediening. We hebben het goed samen.
Om half elf, het is al donker, naar het hotel. Eerst 3 km tot het vliegveld over een donkere weg, maar er zijn genoeg auto's die ons bijlichten. Dan nog twee km over de snelweg en we zijn er.
Lekker slapen in het kingsize bed.

Vrijdag 25 april Faro (Montenegro)-São Bartolomeu de Messines 54km

Na het ontbijt en boodschappen doen op pad. Eerst een klein stukje snelweg, valt erg mee, vervolgens via een wit weggetje naar Loulé. Tijd voor koffie. Het is feestdag in Portugal en daardoor is het overal vrij rustig.
We fietsen verder richting Alte. Het loopt gesmeerd. Wind mee en na wat klimmen in het begin van de dag blijven we nu zo'n beetje op dezelfde hoogte. In Alte is een mountainbike-wedstrijd verreden. De deelnemers kijken ons met onze bepakking vol bewondering aan, wij hen.
In São Bartolomeu de Messines zoeken we een slaapplaats. Dat valt niet mee. Ik vraag het maar eens. Een mevrouw weet wel iets en brengt ons er heen. Ze is niet zeker of het goed is; in een barretje gaat ze dat nog eens navragen.
Het is echter wel het enige in deze plaats. Een oude kreupele vrouw met hoofddoek, omringd door jonge mannen, runt de tent. Ze kan ons de kamer niet laten zien want ze kan met haar knieën de 2 steile trappen niet meer op. Een van de stamgasten gaat mee en regelt e.e.a voor ons.
De oude vrouw is waarschijnlijk al tijden niet meer boven geweest. Er zijn geen handdoeken en slopen (maar we vinden ze wel ergens), in de badkamer lekt het bad of de wc.
Na de douche op zoek naar een restaurante. Ook dat valt niet mee. De eerste eigenaar smeekt ons zo'n beetje om bij zijn concurrent Fernando te gaan eten. Nou, de carne mista bij Fernando is prima. Aardige man, die heerlijke merinques bij de koffie blijkt te hebben.
Het slapen in het pension gaat wat moeizaam. Vlakbij blijkt de plaatselijke uitgaansgelegenheid te zijn. En herrie maken kunnen ze, de Portugezen. We blijken ook tegenover het marktgebouw te slapen. De laatste discogangers zijn naar huis en de eerste marktkooplui komen er al weer aan. Op een of andere manier hebben we allebei toch nog redelijk geslapen.

Zaterdag 26 april São Bartolomeu de Messines - Monchique 52 km

Het is prachtig weer. We ontbijten uitgebreid op een terrasje in de zon. Nog even naar de fietsenmaker om de banden wat op te pompen, maar hij vindt ze hard genoeg.
Het is weer even zoeken naar de goede (witte) weg. Ik vraag een man hoe we moeten rijden. Hij kijkt wat bedenkelijk. Steeds rechtdoor. Even later zitten we op een onverhard pad. En dat fietst niet lekker, dus maar weer terug.
Het is een mooie omgeving, we blijven op dezelfde hoogte. Lekker fietsen gewoon.
Koffiestop in Silves, waar ze ook merinques hebben en nog veel meer lekkers. Een trots meisje met jong hondje op de foto gezet.
Op een gegeven moment komt een Engelsman vragen of hij mijn fietspomp mag gebruiken. His mother in law zit even verderop in een rolstoel, waarvan een band bijna leeg is. Maar het blijkt een autoventiel te zijn. Zijn vrouw is echter niet overtuigd en gaat het zelf maar eens proberen. Zonder resultaat.
Even later zie ik de man weer voorbijlopen op weg naar zijn volgende opdracht.
We lunchen later op het grasveld van een benzinestation. Lekkere broodjes met sardines in tomatensaus. Heerlijk.
Verderop onderweg na een plaspauze pluk ik gele vruchten uit een boom. Ze zijn erg lekker. Coby durft niet, wil eerst zien of ik het overleef.
Het klimmen naar Monchique, de finishplaats, gaat ondertussen beginnen. Het wordt een mooie klim, regelmatig.
We komen langs een uitzichtpunt, waar we de zee nog zien; toch zeker 25 km verder.
Om half zes zijn we in Monchique. Er is een gastronomische week. Dat belooft wat.
Het beoogde pension is snel gevonden. Het si sjouwen: de tassen 2 hoog, de fietsen op de 1e verdieping. Het bier smaakt wel heel lekker daarna. Na douchen en wat kleren wassen zouden we hier onze 5 jaar samen wel eens kunnen gaan vieren.
Maar een restaurant vinden valt niet mee hier in Monchique. Een oud mannetje houdt op straat wel een heel verhaal tegen ons. Het gaat over een restaurant, het ligt boven op de heuvel en het is goed. Dat begrijp ik uit zijn veel langere verhaal.
Even later nog maar eens aan een vrouw gevraagd. Zij wijst ook naar de top van de heuvel en ook zij vindt het erg goed.
A Charette heet het.
Het wordt een heel leuke avond.Heerlijk eten. Eerst een salade met kip daarna Coby zeeduivel en ik een spies met gambas. Lekkere toetjes van de chef en koffie. De witte wijn is zoals steeds in Portugal erg lekker. De bediening prima. We hebben het erg goed samen.
Bij het slapen gaan blijkt er onder ons raam een waterbassin te zijn vol kikkers. Ze maken een behoorlijk lawaai, maar we slapen er lekker doorheen.

Zondag 27 april Monchique - Sagres 82 km

De zon schijnt alweer volop als we om half negen wakker worden. Beneden ontbijten, nog even langs de Alimercado en dan de weg die we gísteren beklommen hebben, nú afdalen. We vergissen ons in de afslag, waardoor we weer 3 km terug moeten, maar wel omhoog. Ach, het houdt het lichaam in conditie.
Vanaf de goede afslag rijden we door een prachtig landschap. Veel bloemen langs de kant, rood, geel, paars, wit. Er zijn hier bosbranden geweest, de bloemen zijn er voor in de plaats gekomen.
Oude vrouwtjes onder een boom met manden vol sinaasappels, citroenen én de gele vruchten die ik gisteren geplukt heb.
Af en toe wordt de rust onderbroken door een luid ronkende rallywagen (vandaag is de rally van Monchique). Dat duurt gelukkig niet zo lang en we dalen af naar de kust, naar Lagos. Heerlijk fietsen, heerlijk weer.
Ik zie ineens een mooie vogel in een boom zitten. Ik stop, het is een hop (thuis opgezocht), de mooiste vogel die ik ooit gezien heb.
Onderweg een lekkere boterham weer met sardientjes in tomatensaus. Coby begint nu al over de witte wijn die ze vanavond gaat drinken!
We laten Lagos voor wat het is en gaan even later van de N125 (een rode weg) af. We nemen een wit weggetje. Dat valt echter niet mee. De kust is hier rotsachtig. Kliffen. Het weggetje gaat steil omhoog, daalt weer naar een baai en gaat weer omhoog. Ongeasfalteerd. Het is pittig. Een bezoekje aan het strand komt te vervallen. We gaan terug naar de hoofdweg.
Nog even een stop in Vila do Bispo en daarna zijn de laatste 11km naar Sagres ondanks de draaiende wind (nu tegen)snel gereden.
We zitten nu in een prima recidencial met prachtig uitzicht over de klif van Sagres en de zee.
's Avonds eten we er als enigen. Cataplana, een lekker visgerecht, iets te zout alleen.
Prima geslapen, de renners waren moe.

Maandag 28 april, Sagres-Alzejur 52 km

Het is vandaag wat minder weer dan gisteren. Veel frisser en er staat een harde noordwesten wind.
Lekker ontbijt buiten op terras met prachtig uitzicht.
Bij het weer optuigen van de fietsen dondert die van mij om. De hele stuurtas raakt daardoor los van de houder. Bij een ijzerwinkel een paar grotere boutjes gekocht. Even later is alles weer in orde.
We zijn al laat én door de harde wind besluiten we het meest zuidwestelijke punt van Europa, de Cabo de San Vincente, te laten voor wat het is. Scheelt 12 km.
Het eerste deel naar Vila do Bispo hebben we gisteren ook gereden. Toen afdalend, nu naar boven en met wind tegen.
We stoppen er voor koffie, maken een eigen terras van 3 stoelen. De hond van de baas houdt ons gezelschap, wordt zelfs dikke maatjes met Coby.
Daarna een prachtige, rustige weg, weliswaar een rode, toch amper auto's. Met de wind wordt het hier ook iets beter. Er zijn veel meer bomen en dat scheelt enorm.
Op een gegeven moment dalen we af naar Carrapateira. Hier mondt een rivier in zee uit. De kliffen maken tijdelijk plaats voor een heus strand met duinen. We profiteren een uurtje van de zon, uit de wind, terwijl mieren en kleine slakjes ons gezelschap houden. Daarna weer klimmend het dal uit.
Bij Aljezur gaat een weg linksaf richting strand; er zou ook een hotel moeten zijn. We gokken het erop. De weg gaat alleen vreselijk steil omhoog. We redden het. Na een paar km komen we bij Vales, waar het hotel staat. Mooie kamer. Eten doen we verderop samen met de bewoners van vakantiehuizen die hier overal staan. Prima gegeten, leuke bediening.
En daarna heerlijk geslapen in uitstekende bedden.

Dinsdag 29 april Aljezur - Silves 79km

Prachtig weer als we wakker worden. Nog wel veel wind.
Een uitgebreid ontbijtbuffet staat voor ons klaar en dat voor misschien 2 hotelkamers. Hier moet duidelijk geld bij.
Voor vandaag hebben we de route uitgestippeld via Monchique naar Silves. In beide plaatsen waren we al eerder, maar de route gaat bijna steeds over andere wegen. En meteen al vanaf Aljezur rijden we door een erg mooi landschap. Weinig auto's en de wind waait uit een gunstige hoek. Het begin is vlak tussen allerlei heuvels door. Dan moet er natuurlijk toch geklommen worden en ook nog behoorlijk steil. Uiteraard komen we boven. Lunch onderweg in de berm. Erg knus. In mijn eentje deed ik dat nooit, nu vind ik het heerlijk.
Een eind verder een terras met de reclameleus:"Het terras met het mooiste uitzicht over de bergen en de zee".
Daar moet je toch even stoppen en het is inderdaad een heel mooi terras met vooral Belgen aan de lunch. Een leuke oudere dame verzorgt heerlijke koeken en legt in het voorbijgaan steeds even haar hand op Coby's arm.
In de buurt van Monchique komen we op bekend terrein; het is van korte duur, er volgt een prachtige weg naar Alferce. Daar worden we nog getrakteerd op een flinke klim. Nadat we die soepel beklommen hebben zijn de laatste 20 km in dalende lijn een makkie. We stoppen nog even bij een fruitstalletje langs de weg en kopen de gele vruchten. Nespera's heten ze en zijn heerlijk. Als Coby dat aan de man laat weten, krijgen we nog een grote mandarijn van hem. Ook heerlijk.
Snel bereiken we daarna Silves. In het visrestaurant waar we vanavond gaan eten vraag ik naar een onderkomen voor vannacht. Om de hoek is een pension. Een oude dame ontvangt ons. Het hele huis, gangen en trappen staat vol planten. Fietsen kunnen in de patio. Het pension zelf is vergane glorie, alles is scheef en het staat er vol met kasten, bedden en troep. Maar het is er schoon.
's Avonds weer Cataplana gegeten. Lekker, maar veel te veel.

Woensdag 30 april Silves - Salir 59km

Duur ontbijt bij een Engels? mevrouw buiten op het terras. Daarna begonnen aan een over allerlei witte weggetjes uitgestippelde tocht. In het begin wat twijfel of we wel goed zitten. Leuke weggetjes, smal en bochtig.
Onderweg in the middle of nowhere koffie gedronken bij een minimercado annex koffieterras. Twee Engelse buurtbewoners op het terras, die de laatste nieuwtjes doornemen. We drinken chocola uit de automaat. Coby met koffie erdoor. Erg lekker met koekjes uit de winkel van Patricia.
Tot São Bartolomeu de Messines kunnen we de bedachte route prima volgen. Iets voor São Bartolomeu lunch op een toch wel iets te hard rotsblok.
Na de lunch nemen we zo blijkt later een verkeerd weggetje. Wat geeft het, het is en blijft prachtig. Ineens zitten we in Santa Margarida. Dorpsbewoners op een terras wijzen ons verder de weg.
In Sarnadas is het voor onszelf de hoogste tijd om op een terras te gaan zitten. Het wordt zo'n terras met 3 tafels en wat stoelen langs de straat. Het meisje levert goede pils en vruchtensap. De bakker komt langs, de postbode. We maken de hoogtepunten van de
dag mee hier in het dorp.
In Salir vinden we iets buiten het dorp onderdak in Casa da Mae, een paar huizen die onderverdeeld zijn in appartementen. Prachtige tuin met zwembad er tussenin. Heerlijke plek.
Voor het eten moeten we 's avonds nog even met de fiets naar het dorp. Men is druk bezig met de voorbereiding van het 1 mei feest van morgen, dag van de arbeid.
Lekker kippetje, aardige (zoals gewoonlijk) bediening. Door een frisse nacht racen we terug naar Casa da Mae.

Donderdag 1 mei Salir Ilha de Faro 56 km

Uitgebreid ontbijt, grote kan sinaasappelsap, veel soorten eigengemaakte jam. Perfect allemaal. Berichtje achtergelaten in gastenboek en de fietsen weer opgezadeld.
Weer enige twijfel of we de goede weg hebben. Ja hoor, we beginnen het te leren. Onder een wolkenloze hemel fietsen we ook vandaag weer door een prachtig heuvelachtig gebied. De klimmetjes zijn goed te doen. Het is hier ook niet zo hoog meer als in de buurt van Monchique.
Langs de kant van de weg veel Portugese families die hun vrije dag barbecueënd doorbrengen.
In São Bras de Alportel korten we de route iets in; we willen vanmiddag nog naar het strand.
In Estói zijn we nog net op tijd om wat inkopen te doen, de man gaat ook feestvieren.
We rijden meteen door naar het strand op het Ilha de Faro in de hoop dat daar ook een hotel is. En ja, we hebben geluk. Hotel Aeromar, een ideale plek, aan de ene kant zee, aan de andere kant het vliegveld. Morgen 3 km langs de startbaan fietsen en we zijn op het vliegveld.
Naar het strand op "mijn" plek van vorige week. Tussen de kleine visserswoningen doorfietsen, even door het zand ploeteren met de fietsen en dan een mooie plek voor onszelf. Beetje lezen, beetje muziek luisteren, het is zes uur voor je het weet.
Onderweg naar het hotel op een terras wat drinken. Als we bijna willen opstappen komt een beetje aangeschoten Portugees mannetje nog bij ons zitten. We moeten en zullen nog wat van hem drinken. Ik begrijp dat hij in het keger zit, in Angola geweest, hij is er trots op. Een hoedenverkoper komt langs. Hij koopt er een. Opeens heb ik er ook een op mijn hoofd; ik krijg hem kennelijk gratis. Nu wordt het tijd om op een nette manier van Francesco af te komen en dat lukt even later gelukkig.
's Avonds eten we in hetzelfde restaurant waar we 8 dagen geleden begonnen. Nu zelfs met gratis aperitivo van de directie van het hotel.

Vrijdag 2 mei Ilha de Faro - Aeropuerto de Faro 3km

Ontbijtbuffet daarna nog een paar uurtjes naar het strand. We mogen de kamer zolang nog even gebruiken.
Als we om half een opstappen begint er bewolking op te zetten vanuit het oosten. Het is mooi zo.
We halen de spullen op in het hotel en rijden de laatste 3 km naar de luchthaven.
Ik kom daarmee uit op een totaal van 1.865 km, Coby op 450 km.
Transavia beloont ons voor deze prestatie met de stoelen 1a en 1b. Extra veel beenruimte en we zijn als eersten uit het vliegtuig. Dat we vanwege het wachten op de fietsen als laatsten de aankomsthal verlaten mag de pret niet drukken. Hielkje en Fernand, die op ons huis en poes Slipper hebben gepast, halen ons op.
Thuis drinken we met z'n vieren nog gezellig een goede fles wijn, gesponsord door Linda en Robin.
Vijf heerlijke weken komen hiermee tot een eind. Ik vond het erg leuk dat jullie met me hebben meegefietst. Waar zullen we de volgende keer naar toe gaan? Ik ga er voorlopig eens rustig over nadenken.