rustdag

maandag 31 maart vervolg

Nadat ik in het internetcafe het hele verhaal had zitten tikken, realiseerde ik me dat ik me vandaag precies één week op spaanse bodem bevond. Een prima restaurant om dat te vieren was snel gevonden. Casa Robles zag er goed uit.
Ik had trek in soep. Groentensoep werd het en daarna gambas al curry. Nog nooit op deze manier gegeten en het was erg lekker.
De man had eens iemand uit India in zijn zaak gehad. Zijn moeder maakte gambas al curry het lekkerste, maar Casa Robles kwam toch op de tweede plaats.
Nou ja, dan nog maar een toetje, want ik had inmiddels gehoord dat aardbeien met ijs en slagroom zijn specialiteit was.
Koffie met licor de hierbas van het huis. Tien meter was mijn hotel. Lekker slapen.

Dinsdag 1 april Órgiva - Granada 56 km

Prachtig zomerweer. Geen koude wind meer en ik heb ondertussen genoeg klimkilometers in de benen om me van deze dag niet al te veel aan te trekken.
In Lanjarón vul ik mijn bidons met het bekende bronwater uit die plaats.
Op naar de Pto del Suspiro del Moro (de zucht van de Moor).
In 1492 werden de Moren definitief verslagen door de katholieke koningen Ferdinand en Isabel. Boabdil, de laatste Moorse koning, wordt verbannen naar las Alpujarres. Op deze Puerto kan hij nog één keer zijn Granada zien liggen, de arme man kan zijn tranen niet bedwingen.
En zijn moeder voegt er nog eens fijntjes aan toe: "Ween als een vrouw om wat je niet kon houden als een man".
Ik intussen verorber hier mijn twee dagelijkse bakjes yoghurt. Ze zijn erg (te) zoet vandaag. Daarna afdalen naar Granada. Het wordt erg druk, het mooie is er hier wel van af.
Ik heb een hotel op het oog op Plaza del Bib-Rambla, een gezellig plein vol terrassen. Ik rijd er makkelijk naar toe. Om 3 uur zit ik gedoucht en al op een terras in de zon.
´s Avonds een lichte maaltijd en vroeg naar bed. Ik ben toch wel moe.
Morgen rustdag.

Woensdag 2 april Granada rustdag

Om kwart over 9 schrik ik wakker. Moet ik me zelfs nog haasten om op tijd aan het ontbijt te verschijnen.
Het lukt allemaal. Vervolgens wat huishoudelijk werk, er moet nodig het e.e.a. gewassen worden. Wat slenteren door de buurt, krantje gekocht, koffie, nóg een, aan Het Verdriet van België (Hugo Claus) begonnen, zittend op de trappen van de kathedraal. Wat kaarten gekocht.
Voor je het weet is het al weer lunchtijd.
Aan de overkant van mijn hotel vind ik een mooie plek in de zon. Aan een tafeltje verder zitten 2 italiaanse jongens op schoolreis. Circa 15 jaar. Grote glazen bier vóór zich, sigaret bungelend uit een mondhoek. Op de (publieke) bank er achter zit een aantal klasgenoten met duidelijk minder bravoure. Het voorgerecht komt. Spiesjes met augurkjes en wat uitjes. De heren zijn duidelijk verrast met wat ze krijgen voorgeschoteld. Was waarschijnlijk het goedkoopste.
Klasgenoten komen giechelend een voor een ´ns kijken wat ze gekregen hebben.
De lunch wordt vervolgd met paëlla voor 2. De borden worden volgeschept door een leerling-ober van misschien 1 of 2 jaar ouder. Hij voelt zich opgelaten, vooral omdat "de bank" zo´n beetje over zijn schouder staat mee te kijken.
Jullie zien, ik verveel me hier niet.
Want er komen ook nog schoenpoetsers, bedelaars en (soms hele goede) straatmuzikanten langs.
Om half vijf besluit ik de lunch met een grote cafe solo.
Vanavond ga ik naar een voorstelling in het theater hier vlakbij. Homenaje al canción frances. Ik koop alvast het kaartje en bezoek daarna nog de kapel waar de katholieke koningen begraven liggen.
Jullie zijn weer helemaal bij. Erg bedankt voor jullie reacties en tot de volgende keer.